Birçok felsefeciye göre, din felsefesinin özellikle analitik kanadinda yirminci yüzyilin ikinci yarisinda ciddi bir teistik devrim ve dönüsüm yasanmis, bu devrim ve dönüsümün neticesinde de bir yandan din felsefesi felsefenin saygin ugras alanlarindan birisi olurken, diger yandan teizme ve onun rasyonelligine olan inanç da en azindan Anglo-sakson dünyada- ciddi bir akademik ilgiye konu olmustur. Bu durum gerek Avrupa’da gerekse Türkiye’de din felsefesi üzerine yapilan çalismalarin ve arastirmalarin niteligindeki ve niceligindeki artisla da dogrulabilir niteliktedir. Söz konusu bu degisim ve dönüsüme isaret niteliginde 1980 yazinda Time’da çikan bir yazida "daha birkaç on yil öncesine kadar Tanrinin geri gelecegine iliskin bir öngörüde bulunmaya kimsenin cesaret edemedigi felsefe ve düsünce dünyasindabüyük bir devrim yasanmistir. Enteresan bir sekilde bu devrim teologlar ve siradan dindarlar arasinda degil, Tanri’yi sürgüne gönderen akademik filozoflarin da dahil oldugu aydinlar ve entelektüeller arasinda gerçeklesmistir" denilmektedir.
Menü
Sepete Ekle
