Çevre ile iliskilerinde insanlarin davranislarini nasil biçimlendireceklerini belirleyen tüze kurallari çogu kez kâgit üzerinde kalabiliyor. Etkili bir sekilde uygulanma sansi bulamayan tüze kurallarinin yerini etik kurallarin almasi iyi olani kötü olandan ayirt etmekte yararli bir ölçüt, güvenilir bir kilavuz rolü oynayabilir. Bireyler, bu sayede tarih, kültür ve doga degerleri karsisinda etik yönden önem tasiyan bir sorumluluk duygusuyla davranmis olacaklarindan, distan zorlamalara da gerek kalmaz. Çevre Etigi, bu çagdas bilim dalinin genel kurallarini, etik kuramlarinin gelismesine katki yapmis düsünürlerin temel yaklasimlarini, tartisma konusu olan baslica çevre kuramlarinin tanitimini ve elestirisini içeren bilimsel çalismalardan biridir. Ele alinan konular arasinda Derin Ekoloji ve Ekofeminizm gibi kuramsal yaklasimlarin yani sira, Aristoteles’in insan-doga iliskilerine yön vermesini önerdigi kurallar da var. Özellikle felsefe, etik, siyaset bilimi, toplumbilim ve kamu yönetimi dallarinda egitim veren yüksek ögretim kurumlarindaki ögrencilerin ve ögretim üyelerinin genis ölçüde yararlanabilecekleri bir yapit. (Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
