Iç yüzüne ermeden anlatamadigim gölge, bir günes hikayesini zorunlu kildiginda bildim ki camin özü kum, kumun asli tas. Ne cami kirmak ne de tasi horlamakti niyetim. Tas ile cami birlestiren kalemin kalbine en evvel ben hamd ettim. Ama düstüm, camin kirilganligina, tasin sertligine. Camin tamamina, tasin sessizligine. Camin özü ates, tasin özü su degil ki. Baslayalim; benimki hayli uzu bir hikaye.
Menü
Sepete Ekle
