“Bir kitap mi, film mi bu? Ikisinin arasi mi?... Bir sey gözden kayboluyor burada, görünüyor burada, ama gözden kaybolma ile belirme arasinda karar veremiyoruz, ne de korku ile umut, arzu ile ölüm, zamanin sonu ile baslangici, dönüsün hakikati ile dönüsün deliligi arasinda. Kendini yikim ve yine de yeniden dogum olarak haber veren yalnizca müzik (güzellik) degil: müzik olarak yikim'a ancak daha gizemli biçimde tanik oluyor ve katiliyoruz?”Maurice BlanchotOrmanin kenarinda bir otel. Birbirlerini tanimayan üç müsteri, sessiz, yalniz. Elisabeth Alione, onu izleyen Max Thor ve Thor'u izleyen Stein. Sonradan aralarina katilan Alissa Thor ve Bernard Alione. Ask gibi pariltili, ölüm gibi sessiz, delilik gibi agir, devrim gibi buruk, kutsal bir oyun gibi sihirli, ince alay gibi esrarli... hiçbir seye benzemeyen Yikmak Diyor Kadin'i Duras 1969 Nisan'inda yazdi ve bu yapit ayni yil onun bütünüyle kendisinin çektigi ilk film de oldu. Ritüelini tanimadigimiz bir seremoniye benzeyen bu sira disi roman-senaryonun akisini yine de büyülenerek izlemekten alamiyoruz kendimizi.
Menü
Sepete Ekle
