Islam ümmetinin Kur’an’la iliskisindeki kopukluk asirlar öncesine uzaniyor. Kur’an’a gösterilen ilgi onun seklini tazimden öteye geçmiyor.Islam’a olan duygusal yönelim, vahyi ilkelerin kilavuzluguna muhtaçken; bu yönelim vahiy disi kaygilarla üretilen beseri kültürlerin çekim alaninca kusatiliyor ve kitlelerin dini kimligi bulanikliktan kurtulamiyor. Bu bulaniklikla, net bir Kur’ani bilincin ve bagimsiz Müslüman kimligin olusumu mümkün olamiyor. Toplumsal yasamimizda da tevhid ve adaletin hâkim oldugu bir zindeligin olusumunu da engelliyor.O halde nefsimizi arindirmamiz, kolektif bilinç ve tutumumuzu vahiy disi kabul ve aliskanliklardan tasfiye etmemiz gerekli. Aydinligi arzulayan sahih bir toplumsal dönüsüm için bu görev, Rabbimizin belirledigi ve bildirdigi temel bir yasadir. “Tasavvuf ve Islam” kitabi da bu amaçla kaleme alindi.Ibrahim Sarmis bu çalismasinda, Islami disiplinlerin içine sizan tasavvuf literatürünün Müslümanlara teorik ve pratik alanda ne denli ilahi vahye uygun veya karsit bir kültür asiladigini nasslar isiginda irdeliyor. Özellikle muhkem nasslari örten ve tevhidi bilinci bulandiran teorik / nazari tasavvufun önemli bir tahrif kaynagi oldugunu göstermeye çalisiyor.
Menü
Sepete Ekle
