Şehre Keder Yağıyor

Bak bir pazar sabahına daha sevgilim, ayrı hayatlarda uyandık. 

Var mısın sevgilim?

Uykular alalım indirimden, gökyüzünden de başımıza birkaç bulut… Akvaryumda kedimiz olsun mesela, balıklarla körebe oynayalım. Manzarayı izlemek için kapatalım perdeleri sabahları. Geceleri penceremize usul usul vuran kar tanelerini tek tek sayalım. Köprüler yapalım arka bahçeye, diplerine dünya ekelim.

Ne dersin?

Belki teselli edebiliriz o zaman ayrı geçirdiğimiz saatleri, yeniden bir arada olacağımız günler şapkadan çıkar belki, kim bilir?

Başka ne olabilir ki sevgilim?

En fazla ‘özlemekten’ tutuklarlar bizi…