Çırpınırken doktorlar etrafında ona bakıyordu. Yatağın yanı başında asılı hasta kartını karıştırdım. Odamdan onun odasına su¨zu¨ldu¨m, orada durdum. Doktorlar ölu¨yu¨ kurtarmak için boş yere çabalıyorlardı. Kartı okudum: “İsim: Muhammed Ali Ekber, Yaşı: 25, Ummanlı.” Sayfayı çevirdim: “Kan kanseri”. Zayıf esmer yu¨zu¨ne, geniş u¨rku¨nç gözlerine ve titreyen mor menekşe deniz gibi dudaklarına bakmaya başladım. Gözleri döndu¨,¨ u¨zerimde sabitlendi, benden yardım istiyormuş gibi geldi bana. Peki, niçin? Her sabah selam verirdim. Bu yu¨zden mi? Yoksa yu¨zu¨mde, sıkıntısını çektiği korkuyu anladığımı mı görmu¨ştu¨¨? Bana baktı, baktı sonra ruhunu kolayca teslim etti. O an doktor beni fark etti. Kolumdan çekip kızara kbeni oradan uzaklaştırıp odama götu¨rdu¨¨. Ancak zihnimde yer eden bu manzaradan beni uzaklaştıramadı. Karyolama çıktım, hasta bakıcının koridorda basitçe söylediği şu sözleri işittim: - 12 numaralı yatak öldu¨.
Menü
Sepete Ekle
