Bu eser pagan bir baba ile koyu Katolik bir ananin ocaginda yetisen ve kendisini bildigi yastan itibaren Tanri'yi arayan, nihayet Milano'daki bahçesinde duydugu bir sesle irkilip O'nu gönlünde kesfeden bir düsünürün tövbesidir; Tanri'yi bulmadan önceki yasantisinda kendisini günahkâr olarak nitelendiren, Tanri'yi bulduktan sonraki yasaminda hafizasina üsüsen bütün günahlarini itiraf ederek arinan ölüme yazgili bir insanin, ölümsüzlük karsisinda bütün acizligiyle boyun egisi ve ruhani kata yükselerek yeniden dirilisidir. Bu eser hakikati ararken düstügü dünyanin kaynar kazaninda debelenip duran, kimi zaman Manicilerin, kimi zaman Cicero'nun, kimi zaman Platon'un, kimi zaman Süphecilerin ögretilerine dalan, ama hiçbirinde kaygilarina sifa bulamayan kipir kipir bir ruhun sessiz çigligidir. Augustinus'un kendi dilinden bir özyasam hikâyesi sayilan bu eser bastan sona okunup anlasilmadikça Hiristiyanligin ve Bati felsefesinin en önemli sahsiyetlerinden biri olan Augustinus üzerine her okuma ya da her çalisma yarim kalacaktir.(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
