Beyni de kalbi de fazla mesai yapan, akliyla duygulari yogunluk yarisina giren birinin hikâyesine pek az insan ilgisiz kalabilir. Fakat kaçinilmaz olarak arayis ve huzursuzluk üretecek, ‘Gençligim Ki Bir Daha Yasamak Istemem’ dedirtecek böyle bir hayati fiilen yasamayi kim ister?Elinizde tuttugunuz biyografi, yukaridaki iki önermeyi birden ayni anda dogruluyor: Çaglayan bir üslûp, ‘Allah kimseyi bu tarzda sinamasin’ dedirten bir muhteva... Hevesle okunan fakat kahramani olmaya heves uyandirmayan bir hikâye... Murat Kapkiner, ruhunda biribirine zit iki büyük ihtiyacin sürekli olarak cenk ettigi, birinin ötekine galip gelmesi suretiyle ruhsal huzurun tesis edilmesinin imkânsiz oldugu trajik bir karakter... Kalbinin ihtiyaçlari onu sürekli olarak inanmaya, baglanmaya, kendini birakmaya, kendini birakmis baskalariyla hesapsiz bir dayanismaya, onlara iyilik etmeye, onlarla birlikte yürümeye ve bunlari yaparken hiç soru sormamaya tesvik ederken aklinin ihtiyaçlari sürekli olarak baska telden çaliyor. ‘Aklinin ihtiyaçlari’ dedim ama aslinda hepsi tek bir ihtiyaca indirgenebilir: Kurcalamak. Kurcalamadan asla yapamayan bir akil! Neredeyse kurcalamadan ibaret bir akil! (“Benim iç tecrübelerimi bilmeyenler, beni istikrarsiz saniyor: Adam bir dervis oluyor, bir usçu.”)Murat Kapkiner mesela bir Iskandinav ülkesinde dogsaydi, büyük bir ihtimalle akliyla kendisini basbasa birakacak bir inzivaya çekilir, mecbur olmadikça toplum içine girmezdi. Fakat neticede o bu suyun baligi ve Anadolu adli bu suda baliklar biribirlerine dokunarak yüzüyor.Alper Görmüs (Sunus'tan
Menü
Sepete Ekle
