Insani hayata baglayan sayisiz yol vardir. Ask da bu yollardan biri, belki de en güzeli. Ama güzel oldugu kadar tehlikelidir de ask! Mantigin ve aklin ötesindedir çünkü: Içeride, diplerde gerçeklesen bir patlama, kendini asip yikma, sevilen kiside birlesme, erime, hatta kaybolma arzusudur. Her ask kavusma arzusunun etrafinda döner. Kavusmak imkânsiz bir hal aldiginda, infilak etmeyi de göze alir. Goethe'nin Genç Werther'in Acilari, kavusamamanin yarattigi sarsintilari isleyen kusursuz bir ask anlatisi. Aska tutulmus insanin neredeyse bütün halleri berrak bir dille, derinlere inen bir bakisla resmediliyor, "süphe" bile: Hayir, kendi kendimi aldatmiyorum ben! Kara gözlerinin bana olan ilgisini okuyorum, yazgimi da. Evet, hissediyorum; çünkü duygularima inaniyorum, acaba yüksek sesle söyleyebilir miyim? Yüksek sesle söylenemediginde, süpheyi hakikat katina yükselten, inanci paramparça eden ask... Werther'in körpe aski... Sadece kendi topraginda kalan, ama kök salamayan, genisleyemeyen ve tam da bu nedenle yüzünü hayattan ölüme dönen tutkulu ask...(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
