"..Her insanin ve her toplumun bir geçmisi vardir; bunun yaninda bir de geçmisle bir iliskisi. Bireyler ve toplumlar ya geçmislerini hesaba katarak onunla iliskilerini karsilikli etkilesim içinde kendileri biçimlendirirler ya da geçmis kendisi harekete geçer, takip eder, bugünü isgal etmeye çalisir. Geçmisi görmezden gelme tutumunda diretildikçe, geçmisin bugün üzerindeki etkisi artar; bir süre sonra bugün, korkulan ve kaçilan geçmisin bir ürünü haline gelir. Bizde de böyle oluyor; geçmis yakamizi birakmiyor; biz onu yok saydikça, o giderek daha asî ve inatçi oluyor. Oysa geçmise uysal bir hizmetkâr muamelesi yapmaya çok alismistik; onu istedigimiz zaman çagirir, istedigimiz gibi kullanir, isimiz bitince de karanlik odaya hapsederdik.."Toplumlarin, uluslarin, ulus-devletlerin geçmislerindeki travmatik olaylarla yüzlesmelerinin geregini bu sözlerle ortaya koyan Mithat Sancar, kitabinda "Geçmisle Hesaplasma"nin teorik sorunlarini ve somut deneyimlerini inceliyor. Hafizanin ve hatirlamanin farkli biçimlerini kavramlastiriyor, geçmisle hesaplasmanin evrensel bir toplumsal-politik ve etik ihtiyaç olarak idrak edildigi konjonktürü yorumluyor; Avrupa Birligi projesi içindeki kilit önemine dikkat çekerek.Geçmisle hesaplasmanin yollari ve araçlari neler olabilir? "Hakikat"leri kamu önünde ortaya serme, özür dileme, yargilama, ceza, anma, tazminat? Sancar, Avrupa, Latin Amerika ve Güney Afrika’daki somut deneyimlerin ayrintili bir analizi çerçevesinde, bu yöntemlerin imkânlarini ve zorluklarini tartisiyor. Geçmisle hesaplasmanin, "uygarlik süreci"nin bir ugragi oldugunu düsündüren bir kitap.
Menü
Sepete Ekle
