Birbirini seven iki insanin düsebilecegi en kötü duruma düstüklerinin farkindaydi, sevgi asla kaybolmayacak bir biçimde canliydi ama aralarindaki iliski çürüyüp eski bir köprü gibi yikilmisti. Bir nehrin iki kiyisinda kalmislardi. Birbirlerini görüyorlar, rüzgârin kelimelerin çogunu ugultusuyla bogdugunu bile bile birbirlerine sesleniyorlar ama birbirlerine ulasamiyorlardi. Bütün hissettiklerine ragmen o köprünün bir daha kurulamayacagina inaniyordu, bunu denemeye bile gücü kalmamisti, o kavgalar, kiskançliklar, dinmeyen kuskular, iyilesmesi imkânsiz biçimde iliskilerini de ruhlarini da hastalandirmisti. Arabanin içinde yasadigi o korkunç özlem krizini, arabayi nasil kenara çektigini, özlemenin siddetinden nasil solugunun kesildigini Yelda'ya hiçbir zaman anlatmadi, Yelda o kadar özlendigini hiç bilmedi.
Menü
Sepete Ekle
