Yüz kez canima kiymak istedim ama hâlâ hayati seviyorum. Bu gülünç çaresizlik egilimlerimiz arasinda en tehlikeli olani belki de; çünkü bir yükü, yere atmak isterken sürekli olarak tasima israri içinde olmaktan daha ahmakça bir sey olabilir mi? Varligindan igrenmek fakat yine de onu sürdürmeye çalismaktan baska...Ya da baska bir deyisle bizi yok eden bir yilani, kalbimizi yiyene kadar oksamak niye?
Menü
Sepete Ekle
