O'nda koleksiyoncu, nesneleri kullanilirliklarindan özgürlestirmeye çalisir. Onlari "ise yaramaz" kilmaya gayret eder. Aslinda bu modernlige yönelik bir isyandir. Düzeni bozar. Sistemi islemez hale getirir. O'nun koleksiyoncusunun nesnelerle kurdugu iliski, aslinda tüm Frankfurt Okulu'nun birey ile toplum arasinda kurmaya çalistigi iliskinin modelidir. Özneyi, toplumsal kullanilirliktan özgürlestirmek. Özneyi toplumsalin normlarindan, belirlenimlerinden mümkün oldu-gunca kurtarmak. Öznenin kullanim degerine saldirir Frankfurt Okulu. Tipki koleksiyoncunun nesnenin kullanim degerine saldirmasi gibi. Koleksiyoncu nesneye aura'sini iade etmeye çalisir, Frankfurt Okulu da özneye. Okulu kötümserlikle suçlayagelenlerin anlayamadiklari tam da bu noktadir aslinda. Frankfurt Okulu kötümser falan degildir. Onlar modern toplumun kötü bir toplum oldugunu, hatta gelmis geçmis en kötü toplum oldugunu söyler. Kuram kötümser degil, kuramin nesnesi kötüdür. Örnegin yapisalcilikla en büyük farklari da buradadir. Adorno isin adini koymustur zaten Gramsci'nin bir sözünden yola çikarak: Aklin kötümserligi, iradenin iyimserligi.Ince Kapak:
Menü
Sepete Ekle
