“Dostluk, karsilikli birbirine bakmak degil, ayni yöne birlikte bakmaktir” der Exupéry. Yapayalniz dolasiyor bu çagin insani. Çünkü birlikte yürüyecek kadar güvenmiyor kimse birbirine. Insanlari birbirine sevdirmek gerekiyor öncelikle, bunun için.
Resmî ögreti önce güveni sarsti Türk ulusunda. Böylece eylemsizlige itti onu. Nasil birlikte yürünür güven olmadan?
Herkes kendi disinda birinden gelen seylere karsi bir güvensizlige itilmis ki konusmalarda karsilikli sözlerin birbiriyle ilintili oldugu görülmüyor dense çok olmaz sanirim. Kisiler devletten gelene karsi da kuskulu, kisilerden gelene karsi da. Ama, ne gelirse gelsin. Her seye karsi.
Güven olmazsa dostluk olur mu? Dostluk olmazsa baglanma olur mu? Baglanma olmazsa eylem olur mu? Tarihte örnekleri var; bakalim tüm devrimlere, eylemlere: hangi temel degerlere, yöntemlere yaslaniyor? Nuri Pakdil’in “Fethi Gemuhluoglu’nun Büyük anisina” yazdigi ‘Baglanma’ kitabi bir de bu yaklasimla okunmali. / Ömer Dogru
Menü
Sepete Ekle
