AKP muhafazakâr demokrat bir siyasal proje ile girdigi arenada bir dönemi geride birakti. Bu süre içerisinde yapilan üç genel seçimden –her defasinda oyunu artirarak– galip çikti. Iktidarina karsi yöneltilen anti-demokratik müdahale girisimlerinden kurtulmus ve hatta bunlari yargilayabilir pozisyona geçmis olmasi, AKP yönetici kadrolarinin özgüvenini de pekistirdi. Iktidar dönemi boyunca birakin kendisine yönelmis muhalefetin güçlenmesini, kendi siyasal geleneginin sinirlarinin disindaki sag siyaseti ve dolayisiyla merkez sagi kendisinden ibaret kildi AKP. Partinin, siyaseti nasil algiladigini, nasil uyguladigini ve gerçekte ne derece basarili oldugunu degerlendirebilmek için, Türkiye’deki siyaset gelenegini de analiz çerçevesine dahil etmek gerekiyor.Yüksel Taskin, AKP Devri’nde bir araya getirilen yazilarinda Türkiye’deki sag ve Islâmci gelenek içinde bu siyasal partinin özgünlügü meselesini tartisirken, bir yandan da Islâmcilik düsüncesinin geçirdigi dönüsüme odaklaniyor. Milli Görüs çizgisinden neo-liberal bir sag muhafazakâr partiye giden yolculugun geçtigi asamalari, partinin kendi gelenek ve tarihiyle, “küresel durum”a verdigi yanitlar arasindaki gerilimler üzerinden anlamaya çalisiyor.Kitabin son bölümünü olusturan ve Ortadogu genel baglami içinde Arap Bahari dönemine odaklanan yazilar ise AKP devrine denk düsen, Arap cografyasini ve Islâmci siyasal hareketleri de etkileyen mücadeleleri Tunus, Misir ve Iran üzerinden inceliyor. Bu bölümde ayaklanmalarin nedenleri ve muhtemel sonuçlarina odaklanmakla yetinilmiyor. Ortadogu’nun yeniden sekillenme sürecinde, Islâmci hareketlerin toplumsal hayatta karsilastiklari meselelerle bas edebilme yetenek ve stratejileri de mercek altina aliniyor. Elbette bu dinamikleri ortaya çikaran sosyal doku ve özellikler ihmal edilmeden. -
Menü
Sepete Ekle
