Anlasiliyordu ki aziz ve bedbaht Türklügün alnina yazilmis olan elemine yeni bir satir ilave için bütün cihan birbiriyle müsabaka ediyordu. Fakat Türkler artik o kadar çok bedbaht ve müteellim oldular ki bu elem destanina yeni bir satir ilave ettirmemek için yok olma tehlikesini bile göze almislardir. Iste Çanakkale'de cihana hayretler bahseden o müthis ve akillari durduran harika müdafaa ve hücumu, ilelebet yok olup gitmektense daha uzun zamanlar kaim olmak emeliyle çirpinan Türklügün heyecan dolu ruhu dogurdu. Gelsin… Cihanin en namert milleti, milletlerin ve belki bütün beseriyetin mazideki ve hatta tarihin bütün devirlerinin yüz karasi olan o alçak, o hain millet de gelsin… Çanakkale'de akan Türk kanindan seller belki biraz fazla akacak fakat daima ayni vakar, ayni heybet, ayni asaletle akan bu seller, bu kudurmus kitleyi Adalar denizinin mavi sinesine dogru sürüp götürecektir……Yarin belki beni de uzun asirlardan beri didiklenen ve parçalanan insanligin zavalli bagrini desmek, bütün beseriyetin ellerini ve yüzünü kizartan o kanli boyalarla boyanmak ve süslenmek için bu sahnenin ugursuz kahramanlari arasina sürecekler, parçalayacagim… Ve belki parçalanacagim… O zaman sevdiklerimin ve beni sevenlerin el ele vermis hayali temsilleri, gözlerinden akan elem seline dudaklarindan dökülen matem mersiyeleri karistigi halde topraklar üzerine serilmis kanli ve genç mevcudiyetim üstüne kapanacaklar……Su satirlari zeminlikte yazarken Seddülbahir trajedisi kalpleri titreten fasilasiz gürültülerle devam ediyor. Gecenin kalpleri donduran zulmeti içinde binlerce göz, bir daha açilmamak üzere kapanirken arkalarinda biraktiklari vücutlarin gözleri de kanli yaslarla bir daha kapanmamak üzere açiliyor...(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
