Wilfred Blunt, zengin bir Ingiliz ailenin ogluydu. Din egitimi aldi. Edebiyata ilgi duydu. Diplomat olarak çalisti. Byron'in torunuyla evlendi. Agabeyinin ölümü üzerine diplomatligi birakti ve aile yadigâri malikâneye yerlesti. Burada karisiyla beraber alti yil etliye sütlüye bulasmadan yasadi. Ancak 1875 yilinda birden bire bu monoton hayattan siyrildi ve Ispanya'dan Cezayir'e, Küçük Asya'dan Misir'a, Mezopotamya'dan Iran'a ve hatta Arabistan'in issiz Bedevi çöllerine kadar genis bir cografyayi dolasti.Buralardaki gözlemlerinin ilk meyvesi, bu kitaptir: Islam'in Gelecegi.Darwin'i okuduktan sonra Katolik inancindan vazgeçen Blunt, Islam'i kabul etme noktasina kadar geldi. Osmanli Imparatorlugu'nun etkisinden kurtarilan ve Araplarin egemenliginde tesis edilen bir hilafet fikri gelistirdi.Edward Said'e göre Blunt, on dokuzuncu yüzyil oryantalistlerinin en anlayislisiydi.Blunt'i Ingiliz aristokrat ve entelektüel çevrelerinde "yaramaz çocuk" yapan neydi? Irlanda konusunda Keltleri destekleyen ilk Ingiliz olmasi mi? Misir'daki Ingiliz isgaline karsi takindigi tutum mu? Muhammed Abduh ve Cemaleddin Afgani gibi reformcu Islam bilginleriyle yakin iliskisi mi? Yoksa bütün bunlarin ve ona modern Casanova yakistirmalarina sebep olan ask maceralarinin toplami mi?"Dünyanin geri kalmis milletlerini, özellikle Asya ve Afrika'dakileri, Avrupa'ya kölelikten kurtarmaya" çalistigini söyleyen bu Ingiliz asilzadesi, Ortadogu, Islam, oryantalizm ve tarih gibi konular üzerinde çalisanlarin dikkatlerinden kaçiramayacagi bir figür.Gladstone, Cromer, Misir Hidivi, Afgani, Abduh, Arabi gibi çok farkli isimlerle dostlugu olan ve Osmanli Padisahi Abdülhamid'le birkaç defa yüz yüze görüsen bir Ingiliz'in kendi kamuoyuna yabanci bir dünyayi anlattigi Islam'in Gelecegi adli bu çalisma ilginç tartismalara kapi açmaktadir.
Menü
Sepete Ekle
