Madem ask, insanin kendi kalbine yaptigi yolculuktur, düs önüme, yol göster bana. Kendi kalbime götür beni. Takildigim her nokta nasil asilir göster bana. Iyiligi göster, güzelligi göster. Insan kendinden nasil vazgeçer de bir baskasini düsünür her seyden önce ögret bana. Ben yabancisiyim bu yollarin, düse kalka yürüdügüm sana malum. Ellerim çok küçük, avuçlayamam bunca yükü sensiz. Omuz ver omuzlarima, isigim ol, bunca yandigim yetti, sen benim nârim degil nurum ol. Gözümün önüne körüm ben, âyan beyan açik güzellikleri göremem sen göstermezsen. Hem ziyadesiyle câhilim, hangisi güldür, hangisi nergis bilemem. Tek tek ögret bana çiçekleri. Her kokuyu seninle taniyayim. Tut beni, dikenlerimden kurtulayim.Seni görmesem bilemezdim bir insanin derdini bu kadar sevecegini. Gözyaslarin mi inciden, yoksa gözlerinden döküldükçe incilesiyor mu yaslar. Derinden agliyorsun belli. Hangi saglam temelli derdin mahkumusun bilmem. Ama seni sevmek, derdini de sevmektir anladim. Sahi dert dedigin kandil gibi bir sey mi? Içimin karanligindan o mu kurtarir beni? Bana derdimi sevmeyi ögret, bu dertten kurtar beni!Ayaklarim çiplak, tenim kavruk. Kendimi aradim durdum yamaç boyunca. Kekliklere kurulmus tuzaklara düstüm biliyorsun. Bir parça ekmege, basimi sokacak bir yuvaya kandim. Yoldular kanatlarimi, agzimi mühürlediler. Uçsam uçamam, o eski terennümlerimden eser yok artik. Çaresizim ve haddinden fazla bakima muhtaç. Yaralarimi iyilestirme, o yaralarla yasamayi ögret bana. Kanatlarimi istemem, yüregimle uçmayi ögret bana. Bulutlardan ötesini göster bana. Kanatlarla uçamayacagim diyarlara götür beni. Biliyorsun, elim sensin, gözüm sen, dilim sensin, derdim sen. Kanadim sensin ve dahi yaram sen! Yol boyunca yürüt beni, ben yabancisiyim bu yollarin bunu en iyi sen biliyorsun.M.Ferhat Kurman(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
